A personal journey in time through the eyes of two generations of filmmakers, at a remote island in Greece from the 70s till now. Yiorgos Kolozis first went to Donoussa in 1972, there was no electricity or tourism then. Staying alone at Kedros beach, he acquired the name “Yiorgos of Kedros”. His death in 2009 led his son Yiannis to continue his work, in order to create a story in which time is treated as a reconsideration of the present moment. A study in the concept of memory.

Ένα προσωπικό ταξίδι στον χρόνο μέσα από τις ματιές δύο γενεών κινηματογραφιστών, στο νησί της Δονούσας από τη δεκαετία του ’70 ως σήμερα. Ο Γιώργος Κολόζης πήγε για πρώτη φορά στη Δονούσα το 1972, όταν δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα ούτε τουρισμό το νησί. Μένοντας μόνος του στην παραλία του Κέδρου, απέκτησε το προσωνύμιο “Ο Γιώργος του Κέδρου”. Ο θάνατός του το 2009, οδήγησε τον γιο του Γιάννη να συνεχίσει το έργο του, δημιουργώντας μια ιστορία στην οποίο ο χρόνος αντιμετωπίζεται ως μια αναθεώρηση της παρούσας στιγμής. Μια μελέτη στην έννοια της μνήμης.